Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
θεωρώ πως πρέπει να είναι διάλογος για το τι σημαίνει μορφωμένος.
Πολύ φοβάμαι ότι αυτό γίνεται πολύ περιορισμένα
και τούτο το συνδέω
α)με την γενικότερη πτώση του ενδιαφέροντος για την φιλοσοφία της εκπαίδευσης
β)με την επίδραση των νέων ιδεών για την αλήθεια και τη γνώση και ειδικότερα για την αξιολογική κρίση
και γ)με την έμφαση που δίνεται στα τεχνολογικά μέσα παρά στους σκοπούς.
Η Ελληνική παράδοση και κατ' επέκταση η δυτική της οποίας είμαστε κληρονόμοι, είτε μας αρέσει είτε όχι, μας παρέχει μια πολύ συγκροτημένη έννοια της εκπαίδευσης, που ορίζεται ως ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.
ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ......
-τα κυρίαρχα ρεύματα σκέψης και έρευνας στη δυτική παράδοση;
-τη φύση της έρευνας των φυσικών επιστημών;
-θεωρίες όπως του Popper για τη διαψευσιμότητα ή του Kuhn για την αλλαγή παραδείγματος;
-στοιχεία από τη φύση του αισθητικού τομέα ως αναπόσπαστη πλευρά της ανθρώπινης εμπειρίας;
-στοιχεία των μαθηματικών ως ένα μοναδικό δίκτυο ιδεών;
-την ιστορία και τη λογοτεχνία ως είδη έρευνας που μας οδηγούν στην κατανόηση του τι σημαίνει άνθρωπος;
-την ηθική και θρησκευτική αντίληψη ως μορφές κατανόησης του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο;
Αξίζει να κάνουμε ένα αληθινό διάλογο για την εκπαίδευση(ΟΧΙ από μηδενική βάση)
γιατί είναι
άλλο πράγμα να δίνεις στους ανθρώπους έτοιμες απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις και
άλλο στο να δίνεις τη δυνατότητα πρόσβασης στην κατανόηση των τρόπων με τους οποίους προσπαθήσαμε μέχρι σήμερα να αντιληφθούμε τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου